Yanma ve doluluk kabiliyeti iyidir. Harmanlara renk ve tat vermek için kullanılırlar. Ayrıca tek başlarına da içilebilirler.

Yaprakları ortalama % 1,50-2,00 nikotin, % 10 ila 12 arası indirgen şeker içerir.

Daha ziyade zayıf ve orta kuvvette, bilhassa azotça fakir, fosfor ve potasça orta veya zengin, nötr veya hafif asidik, açık renkli, geçirgen, kumsal karekterli, hafif bünyeli, derin profilli, sulanabilir topraklarda yetiştirilir.
İklim olarak mutedil sıcaklık ve mutedil yağış gerektirir. Vejetasyon devresinde (4) aylık sıcaklık ortalaması 21 C°-22 C° civarında, bağıl nemin % 50-70, yıllık toplam yağışın 1200 mm civarında olması istenir.

Tohumlar fideliklere seyrek ekilir (0.05 gr/m²), fideler tarlaya geniş aralıklarla dikilir, Azotlu gübrelemede ihtiyatlı davranılmalıdır. (saf azot olarak 1.3 Kg/da) Tepe kırma ve filiz alma uygulanır. 7-8 defa sulama yapılır. Kırım, yapraklar iyice sararınca yapılır. Her seferinde en olgun 2-3 yaprak alınır. İyi gelişmiş bir tütün bitkisi yaklaşık 100-130 cm’den tepe kırımı yapılır. Hasat edilebilir yaprak sayısı 18-22’dir. Dekara ortalama kuru yaprak verimi 200-250 kg’dır.

Kurutma, sıcaklık ve bağıl nemin kontrol edilebildiği kurutma kamaralarında yapılır. Bu yönteme FCV (Flue Cured Virginia) adı verilir. Sıcaklık tedrici olarak 71-74°C’ye çıkarılır. Bağıl nem ise % 80-90 dan önce % 75’e daha sonra % 60’a düşürülür. Kurutma 6-8 günde tamamlanır. Treshing (damar alma) ve redrying işleminden sonra kutulanarak depoya alınır.
Türkiye’de ise şu anda güneşte kurutma yöntemi (SCV) ile kurutma yapılmaktadır. Açıkta veya plastik örtü altında yapılan kurutmalar hava koşullarına bağlı olarak 10-20 günde tamamlanmaktadır.

Türkiye’de Virjinya tütünü üretilen yerler:
– Batman (Beşiri, Kozluk, Merkez, Sason),
– Diyarbakır (Bağlar, Ergani, Silvan),
– Siirt (Kurtalan),
– Adıyaman (Merkez, Samsat)